رئیس انجمن کوتاه قامتان ایران:

کوتاه قامتان در ایران ساختار قانونی ندارند چه برسد به امکانات شهری/
می‌گویند معلولین اما جزو معلولین به شمار نمی‌آییم/
نگاه فرهنگی جامعه به کوتاه قامتان عقب گرد کرده است.

محبوبه ابراهیم خانی گفت: کوتاه قامتان اصلا ساختار قانونی ندارند چه برسد به آن که ساختار شهری داشته باشند. این درحالی است که حدود 10 سالی می شود که ثبت شده ایم و 3 سالی می شود که لاینقطع با وزرای وزارت خانه ها و مسئولان ملاقات هایی داشته ایم و صحبت هایی هم انجام شده اما هنوز منجر به نتیجه نشده است.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ تمام انسان‌ها حقوق برابر و یکسان دارند و هیچ ویژگی خاصی باعث نمی‌شود که حقوق آن‌ها از دیگری کمتر یا بیشتر باشد. این درحالی است که در مواجه با کوتاه قامتان به دلیل وضعیت جسمی بسیاری از حقوق آن ها نادیده گرفته می شود. این حقوق از بدیهی ترین حقوق انسانی آغاز می شود و تا حقوق شهروندی و اجتماعی ادامه پیدا می کند.

البته به غیر از این مورد، در سایر موارد تبعیض های زیادی در حق‌شان می شود. از استخدام در یک اداره دولتی بگیر تا اشتغال در بخش خصوصی. حتی مدارس دولتی از پذیرفتن بچه‌هایشان بعضا معذور می شوند. اما این افراد که برخی از آن‌ها به لحاظ جسمی وضعیت بسیار بدی دارند در برخی از حوزه ها بسیار توانمند هستند. اکثر کوتاه قامتان تا مقاطع بالای تحصیلی را گذرانده اند و به انواع کارهای هنری می پردازند.

اما به دلیل فیزیک بدنشان گویی ناچارند تا همیشه برای احقاق حق‌شان تلاش کنند و البته لحظه ای نیست که به حقوق از دست رفته شان فکر نکنند. کوتاه قامتانی که به گفته خودشان هیچ سرشماری از آنها نشده است. بعلاوه نه حقوقی از سازمانی می گیرند نه حمایتی از لحاظ اشتغال از سازمانی می شوند و نه بیمه تأمین اجتماعی درست و حسابی دارند.

بسیاری از آن ها برابر گرفتن طبیعی ترین حقوقشان هر مسیری که فکرش را بکنید رفته اند و صحبت کرده اند اما متاسفانه تاکنون به جایی نرسیده اند. به عنوان مثال سازمان بهزیستی طبق قانون، ردیف بودجه برای کوتاه قامتان تعریف کرده است ولی تا کنون هیچ پولی به صورت ماهیانه به آن ها پرداخت نشده است.

در این راستا با رئیس انجمن کوتاه قامتان ایران به گفت و گو نشستیم که در ادامه می خوانید:

کوتاه قامتان هم مانند تمامی شهروندان باید از حقوق شهروندی برخوردار باشند

محبوبه ابراهیم‌خانی، رئیس انجمن کوتاه قامتان ایران، با بیان اینکه 15 هزار کوتاه قامت در کشور داریم که تنها 1000 نفر آن ها شناسایی شده اند به برنا گفت: این تعداد نفرات در 8 استان توسط دفاتر کوتاه قامتان شناسایی و ثبت شده اند. هم اکنون در وزارت کشور نیز برای استان های دیگر درخواست داده ایم تا عزیزان ما در سایر استان ها بتوانند از این مراکز استفاده کنند.

وی با بیان اینکه البته آمارها از کوتاه قامتان درحال تغییر است افزود: برای کوتاه قامتان تهرانی 300 الی 400 کارت صادر کرده ایم و همین تعداد در حال حاضر عضو انجمن کوتاه قامتان استان تهران هستند. سوال اینجاست که چرا ما درصدد تاسیس انجمنی برای کوتاه قامتان برآمدیم؟ به این دلیل که آنان هم مانند تمامی شهروندان باید از حقوق شهروندی برخوردار باشند و کار ما تلاش برای احیای این حقوق است.

رئیس انجمن کوتاه قامتان ایران با بیان اینکه کوتاه قامتان امکانات شهری را نمی خواهند بلکه امکانات قانونی می خواهند گفت: طبیعتا اگر قانون ما راحمایت کند امکانات شهری در پی آن می آید. خواسته ما توجه قانون، به عنوان بخشی از شهروندان جامعه است.

ابراهیم‌خانی تصریح کرد: قانون چگونه ایجاد می شود، مگرنه اینکه با توجه به نیازهای جامعه پیشنهاد داده می شود، پیش لایحه تشکیل می شود و در وزارت خانه مربوطه و در نهایت با توجه به مقتضیات و شرایط اقتصادی و اجتماعی قانون می شود.

ثبت انجمن تخصصی ورزش برای کوتاه قامتان

وی در ادامه افزود: در بحث ورزش نیز همین مشکلات گریبان گیر ما هستند چرا که مادر سلامت هر جامعه ورزش و تحرک است. برای داشتن چنین جامعه ای نیازمند فضایی برای ورزش هستیم. در این راستا مدتی است که پیگیری های لازم برای کوتاه قامتان انجام شده تا فضای مناسبی را با توجه به فیزیک و استانداردهای فیزیولوژیکی و حرکتی آنان ایجاد کنیم. همانطور که می بینیم در کشورهای دیگر حتی یک فدراسیون تخصصی برای کوتاه قامتان ایجاد شده است.

رئیس انجمن کوتاه قامتان ایران گفت: البته در ایران برای نخستین بار این اقدام صورت گرفته و لازم است تا در ابتدای کار یک انجمن تخصصی ثبت شود که خوشبختانه مراحل انجام کار شکل گرفته و هم اکنون با کمک وزارت ورزش در مرحله عملیاتی هستیم.

کوتاه قامتان اصلا ساختار قانونی ندارند

وی ادامه داد: کوتاه قامتان اصلا ساختار قانونی ندارند چه برسد به آن که ساختار شهری داشته باشند. این درحالی است که حدود 10 سالی می شود که ثبت شده ایم و 3 سالی می شود که لاینقطع با وزرای وزارت خانه ها و مسئولان ملاقات هایی داشته ایم  و صحبت هایی هم انجام شده اما هنوز منجر به نتیجه نشده است و تنها در رسانه ها توانسته ایم که حرف هایمان را بازتاب خبری دهیم.

نگاه و شعور اجتماعی به کوتاه قامتان شکلی عقب گرد و ایستا دارد

ابراهیم خانی با انتقاد و گلایه از نگاه فرهنگی مردم جامعه به کوتاه قامتان گفت: با توجه به تاریخ تمدن و فرهنگی که به آن می بالیم و رشد تکنولوژی و البته افزایش سواد در جامعه و همینطور سفر به سایر کشور ها و دیدن فرهنگ آن ها متاسفانه نگاه و شعور اجتماعی در ایران به کوتاه قامتان شکلی عقب گرد و ایستا دارد.

وی ادامه داد:  این درحالی است که زمانی در سالیان گذشته بیان می شد که اگر توهینی وجود دارد دلیل آن بی سوادی جامعه است اما امروز که ظاهرا سواد اکثریت مردم در کلان شهرها حتی تا مقاطع دکتری هم می رسد نگاه مردمک به تفاوت ها و اقلیت ها همان حالت گذشته را دارد.

ماخونیک و شهداد اولین زادگاه کوتاه قامتان ایران

وی عنوان کرد: روستاهایی هم در ایران وجود دارند با عنوان ماخونیک و شهداد که در گذشته کوتاه قامتانی در آن جا زندگی می کردند اما اکنون به عنوان مکانی برای کارکرد گردشگری و تفریحی مورد استفاده قرار می گیرد. البته به نظر می رسد که نسل کنونی کوتاه قامتان از نسل های دیروز مردمان این روستاهاست.

ابراهیم خانی گفت: در میان کوتاه قامتان، کوتاه قد ترین 40 الی50 سانتی متر و بلندقدترین تا 135 سانتی متر می شوند.

 وی با اشاره به اینکه کوتاه قامتان در همه زمینه ها از جمله اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، اشتغال و غیره دچار مشکل هستند اضافه کرد: ما اگر بتوانیم حقوق شهروندی را برای خود احیا کنیم طبق بند 29 ، 30 و 31 قانون اساسی می توانیم از سایر مزایای انسانی و حقوقی دیگرمان هم بهره مند شویم.

می گویند معلولین اما جز معلولین به شمار نمی آییم!

رئیس انجمن کوتاه قامتان ایران در پایان خاطرنشان کرد: موضوع دیگر قانون جامع معلولین است که مهمترین تضاد، اشکال و اختلافمان با بحث وزارت خانه های تابعه این ارگان است چرا که وزارت خانه ای مانند وزارت رفاه که متولی رفاه اجتماعی است  و سازمان بهزیستی هم  تحت نظارت آن هاست تعریف خوب و درستی به معلولیت ندارد. از آنجایی که کوتاه قامتان جز بیماران نادر و معلول به شمار می آیند اما قوانین معلولیت و مزایای آن به ما تعلق نمی گیرد چراکه این تصور از معلولیت می شود که فرد نتواند راه برود و باید روی ویلچیر بنشیند. در حالی که طبق قوانین جهانی به این دلیل که بیماری ما نادر است به خودی خود جز معلولین به شمار می آییم اما در ایران اینگونه نیست و اشکال قانونی داریم و به این ترتیب حمایت نمی شویم.

خبرنگار: ناهید سمیعی

لینک خبر در خبرگزاری برنا